Bende seni...

HASRET

Ellerimde senden kalan izlerle yazıyorum sana ...
Kışın açan bir çiçeğin yaza hasreti gibi... Yada Şehirlerarası otobüslerin arkaya yatmayan İki kişilik Koltukları gibi.. Hasret ...

Bana geldiğin kadar sana gelebildiğim şey .. Seni sevdiğim kadar acı çektiğim .. Anteni Kopan bir bal arasının balı gibi... Hasret ...

Olması mümkün olmayan olasılıklar gibi... Yada Yanında sabahladığımda Uyanıp demlediğin bir çayın bulanık rengi gibi ...
Gittin sandım Öldüm sandım der gibi...
Düşten Uyanıpta .. Yalnız ruhuma şefkatli ellerinle Dokunamaman gibi..
Sana geldikçe gelmem .. Sevdikçe sevmem gibi... Hasret ...

Her sabah uyandığımda yokluğuna ağlamam , sesine benzeyen bir sesle dalgınlığımdan uyanmam ..
ve Dahada yakınında olmak için defalarca istemem gibi seni.. Hasret ...

Hasret ... Yanıbaşımdayken doyamamak , Doymaktan korkmak gibi sana... Kartopunun ellerimde bıratığı ıslak sızı ,
Güneşin tenimi kavurduğunda yanmam gibi... hasret ..

Yüreğimde senden kalma bir başak tohumu gibi... Rüzgarınla delice savrulan , Uç uç böceğiyle senin için Dilek tutmam gibi hasret ...

Aşk nedir dediğimde .. Şu cümleyi yeniden duymak gibi senden ..”Aşk yok olmak diyor biri; yar ben yokum yok zaten”...

Kübra YEŞİLYURT